மகளிர் தினம்...

     

      இன்று மகளிர் தினம். “மங்கையராய்ப் பிறப்பதற்கே 

நல்ல மாதவம் செய்திட வேண்டுமம்மா” என்ற 

பாரதியாருடைய வாக்கை பொன்னாக்கும் வகையில் 

இன்றைக்கு மகளிர் எல்லாத் துறைகளிலும் முன்னேறி, 

மங்கையர் இனத்துக்கே பெருமை சேர்க்கிறார்கள்.

      ஆனால் எவ்வளவுதான் முன்னேறினாலும் இன்றும் 

பெண்களுக்கு நடக்கும் கொடுமைகள் நடந்து கொண்டுதான் 

இருக்கிறது. இன்னமும், பெண்குழந்தைகளைக் கொல்லும் 

அவலம் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.

             21 ஆம் நூற்றாண்டு, பெண்சுதந்திரம், பெண்களுக்கு 

இடஒதுக்கீடு பற்றி இப்போது நாம் விவாதித்துக் 

கொண்டிருந்தாலும் தங்களுக்கான அடிப்படை உரிமைகள் 

கூட கிடைக்காமல் எத்தனையோ பெண்கள் இருக்கின்றனர்.

   என்னுடன் ஸ்கூலில் படித்த எத்தனையோ மாணவிகள்,

நல்ல மார்க் எடுத்தும், தங்களுக்கு வசதி இருந்தும் அவங்க 

அப்பா சொன்னாங்க, அண்ணன் சொன்னாங்கன்னு அவங்களுக்கு விருப்பப்பட்டதைப் படிக்காமல், தங்கள் குடும்பத்தின் விருப்பத்திற்காக, அவர்களுக்குப் பிடித்ததைப் படித்தார்கள். சிலர் 12ஆம் வகுப்போடு நிறுத்தப்பட்டு, திருமணம் செய்துவைக்கப்பட்டார்கள். இவர்களுக்கெல்லாம் படிக்க வசதி இல்லாமல் இல்லை. ஏழை மாணவர்கள் என்றால் நம்மாலான உதவி செய்து படிக்க வைக்கலாம். இவர்கள் எல்லாம் இருந்தும் படிக்க வைக்கப்படவில்லை. சிலர் நல்ல திறமை இருந்தும் பன்னிரண்டாம் வகுப்பில் ஒழுங்காக படிப்பது இல்லை. பத்தாம் வகுப்பு வரை நன்றாக படித்தவர்கள் பன்னிரண்டாம் வகுப்பில் என் ஒழுங்காக படிப்பதில்லை எனக் கேட்டால், "எப்படியும் எங்க வீட்டுல மேல படிக்க வைக்கப் போறது இல்லை. அதுக்கு எதுக்கு கஷ்டப்பட்டு படிக்கணும்?"னு சொன்ன காரணத்தைக் கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்திருக்கிறேன்.

      என்னுடைய தோழி ஒருத்தி 12ஆம் வகுப்பு பொதுத் தேர்வில் கணிதத்தில் 200 மதிப்பெண்கள் எடுத்து, பள்ளியிலேயே முதலாவதாக வந்தாள். அவளது அப்பா மிலிட்டரியில் இருந்தார். அம்மா ஸ்கூல் டீச்சர். அண்ணன் இன்ஜினியரிங் படித்துக்கொண்டிருந்தான். அவளுக்கும் இன்ஜினியரிங் படிக்க வேண்டுமென்று ஆசை. ஆனால் அவள் பிஎஸ்சி கணிதம் படிக்க வைக்கப்பட்டாள். அவள் அம்மாவிடம் அவளை இன்ஜினியரிங் படிக்க வைக்கலாமே என நான் கேட்டதற்கு, “நாலு வருஷம் அதுக்கு செலவழிக்கிற காசுக்கு அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணிடலாம். கல்யாணப் பத்திரிக்கையில போடுறதுக்கு எங்களுக்குத் தேவை ஒரு டிகிரி. அதுக்குத்தான் படிக்க வைக்கிறோம். அவள நாங்க வேலைக்கெல்லாம் அனுப்பப் போறது இல்லை. அவள நாங்க படிக்க வைக்காம இல்லியே? படிக்க வைக்கிறோமே?” என என்னிடம் திருப்பிக் கேட்டார். ஒரு டீச்சருக்கு இதற்குமேல் நான் என்ன சொல்வது என வந்துவிட்டேன்.

      இன்று அவளுக்குத் திருமணமாகி இரண்டு குழந்தைகள் இருக்கின்றனர். இன்றும் அவள், “நானும் இன்ஜினியரிங் படிச்சிருந்தா, ஏதாவது பெரிய கம்பனியில வேலை பார்த்திருப்பேன். எங்க அப்பாவும் அண்ணனும் சேர்ந்துதான் இப்படிப் பண்ணிட்டாங்க”ன்னு சொல்லி ஆதங்கப்படுகிறாள். 

     இது ஒரு உதாரணம் தான். இதுபோல எத்தனையோ சம்பவங்கள் இன்றும் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. ஆணாதிக்கத்தாலும், பாலியல் தொல்லைகளாலும் எவ்வளவோ திறமைகள் இருந்தும் பெண்கள் பலர் முன்னேறாமல் இருக்கின்றனர்.

     அதுபோல, கணவன் இல்லாமல், யாருடைய உதவியும் இல்லாமல், குழந்தைகளையும் வளர்த்துக் கொண்டு, தானும் முன்னேற பாடுபடும் பெண்கள் இன்று எத்தனை பேர்?அவர்கள் படும் துன்பங்கள்தான் எத்தனை? எத்தனை? கணவன் வெளிநாட்டில் இருந்தாலோ, அல்லது கணவன் இறந்துவிட்டாலோ ஒரு பெண்ணால் இன்று தனியாக வாழும் சூழல் இல்லை. அவளுக்கு மனத்தைரியம் இருந்தாலும் சமூகம் அவளை வேறு ஒரு பார்வையில்தான் பார்க்கிறது. 

      மகளிர்தினம் வருடம்தோறும் கொண்டாடப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. அதனால் என்ன பலன் கிடைத்திருக்கிறது? இன்று நமது முதல் குடிமகள் ஒரு பெண். அந்த அளவுக்கு பல துறைகளில் முன்னேறினாலும், மறுபுறம் பெண்களுக்கு அவலங்கள் தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. அவை முற்றிலும் களையப்படும் தினம்தான் உண்மையில் மகளிருக்கான தினம். அந்த தினத்திற்காகத்தான் ஒவ்வொரு பெண்ணும் காத்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.

.